به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در این مطالعه که در Nature Biomedical Engineering به چاپ رسیده است، محققین توصیف کرده اند که چگونه ایمپلنت های ساخته شده از این پلیمر می توانند با موفقیت دو نوع عفونت پروتزی را در مدل های جانوری حذف کنند. در حال حاضر، اغلب عفونت های دخیل در جراحی های جایگزین کردن پروتزهای مفصلی نیازمند جراحی های دو مرحله ای هستند که می توانند تا چندین ماه فرد را خانه نشین کنند.

در این مطالعه جدید محققین نشان داده اند که پلیمر پلی اتیلن که به طور معمول در جراحی های مفاصل مورد استفاده قرار می گیرد، می تواند به طور ایمن و موثری برای آزادسازی آنتی بیوتیک مدیفه شود و در نتیجه از آن برای تولید ایمپلنت های با دوامی استفاده شود که قابلیت مبارزه با عفونت ها را دارند و در نتیجه خطر ایجاد مشکلات ثانویه برای بیماران را به حداقل می رسانند.

انتقال آنتی بادی های به مفاصل پروتزی عفونت کرده به دلیل خونرسانی محدود ناحیه آسیب دیده بسیار چالش برانگیز است. درمان استانداردی که برای عفونت مفاصل پروتزی در آمریکا وجود دارد شامل برداشتن ایمپلنت و بافت های آلوده مجاورش و قرار دادن یک spacer موقتی از یک سیمان استخوانی آزاد کننده آنتی بیوتیک است که می تواند برای شش هفته تا شش ماه در این منطقه باقی بماند. در طی این مدت، قابلیت حرکتی بیماران به شدت محدود می شود. در جراحی ثانویه، پروتز جدیدی ایمپلنت می شود که همراه با سیمان استخوانی آزاد کننده آنتی بیوتیک است اما هنوز هم خطر عود مجدد عفونت وجود دارد و گاهی فرد را نیازمند قطع عضور می کند و حتی در 10 تا 15 درصد موارد احتمال مرگ وجود دارد.

این ایمپلنت حاوی آنتی بیوتیک در مدل های جانوری مورد استفاده قرار گرفت و محققین به منظور تست کارایی آن محلول حاوی استافیلو اورئوس را به جایگاه پروتز تزریق کردند. آن ها مشاهده کردند که پلیمر آزاد کننده آنتی بیوتیک با موفقیت عفونت را حذف کرد. محققین موفقیت چنین پروژه ها و تولید چنین سیستم ها و ایمپلنت هایی را نیازمند همکاری محققین، مهندسین و جراحانی می دانند که مشکلات را می شناسند و بر مبنای این مشکلات باید فرضیه و ایده داد، استراتژی تعریف کرد و در نهایت موادی و متریالی را طراحی نمود که بتواند به حل مشکل کمک کند.

پایان مطلب/